De praktijk en de plannen

Plannen worden gemaakt achter een bureau. De ervaring komt op straat. Na de Spartathlon vol met ideeën en plannen. Ik weet precies hoe en wat ik wil gaan lopen. Doeltijden zijn opgeschreven. En dat allemaal vanuit de spreekwoordelijke zolderkamer.

De praktijk blijkt weerbarstig. Het is zo'n ontzettend geschenk om zonder problemen hard te kunnen lopen. Dat realiseer je je pas weer als het niet gaat zoals je graag zou willen. In gedachten loop ik uren moeiteloos 12 km per uur. In de praktijk gaat dat net 'iets' anders.

In een ogenschijnlijk zinloos gevecht waarin ik mijn hele hebben en houden er in gooi haal ik krap aan 11 kmpu op een rondje van zo'n 8 kilometer. Nog geen uur onderweg dus. De benen willen niet, de schouders zitten vast, loophouding is volledig weg en de hartslag is veel te hoog. Zwetend en hijgend van de inspanning... oftewel de conditie is nog niet waar het zijn moet.

Een pas op de plaats is misschien beter maar... waarschijnlijk probeer ik het de volgende keer weer net zo hard.

20 oktober, 2025